Οι κυριότερες επιπλοκές του σακχαρώδους διαβήτη είναι κατά κανόνα αγγειακής αιτιολογίας και περιλαμβάνουν:
τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, τη διαβητική νευροπάθεια, τη διαβητική νεφροπάθεια, τη περιφερική αρτηριακή νόσο, τη νόσο των καρωτίδων, τη στεφανιαία νόσο καθώς και το διαβητικό πόδι.
Ειδικότερα στους Οφθαλμούς, ο σακχαρώδης διαβήτης συνδέεται άμεσα με τις εξής διαταραχές:
Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, που οφείλεται στη βλάβη των αγγείων του αμφιβληστροειδούς χιτώνα η οποία οδηγεί σε οίδημα της ωχράς κηλίδας, ακόμα και σε αιμορραγία του υαλοειδούς, ειδικά εάν συνδυάζεται με αρτηριακή υπέρταση.
Καταρράκτης, που εκδηλώνεται πρώιμα στα άτομα με διαβήτη, τα οποία έχουν επίσης 2-5 φορές περισσότερες πιθανότητες εμφάνισής του σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς.
Γλαύκωμα, που οφείλεται στην αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης η οποία οδηγεί σε βλάβη του οπτικού νεύρου και που τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη έχουν διπλάσιο κίνδυνο να το εμφανίσουν.
Στην πρόληψη των επιπλοκών του σακχαρώδους διαβήτη παίζουν ρόλο αφενός η σωστή ρύθμιση των τιμών του σακχάρου και αφετέρου ο τακτικός έλεγχος και η ανίχνευση των επιπλοκών του.
Για το λόγο αυτό οι εξετάσεις και ο έλεγχος που θα πρέπει να πραγματοποιείται από το άτομο με σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να γίνεται προγραμματισμένα, σε τακτική βάση και ανεξαρτήτως ενοχλημάτων καθώς οι περισσότερες από τις επιπλοκές του διαβήτη εκδηλώνονται χωρίς καθόλου συμπτώματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα
Κάθε πότε πρέπει να γίνεται ο περιοδικός οφθαλμικός έλεγχος στον διαβητικό ασθενή;
Η Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας και το Βασιλικό Κολλέγιο Οφθαλμολογίας του Λονδίνου, προτείνουν, οι διαβητικοί ασθενείς που δεν είχαν ευρήματα αμφιβληστροειδοπάθειας στην πρώτη τους εξέταση, να ελέγχονται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.
Οι ασθενείς με ήπια ή μέτρια μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια πρέπει να ελέγχονται περίπου κάθε 6 μήνες (κατ εκτίμηση).
Οι ασθενείς με σοβαρή μη παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια πρέπει να ελέγχονται ποιο συχνά, περίπου κάθε 3 μήνες (κατ εκτίμηση).
Οι ασθενείς με παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια, πρέπει να ελέγχονται ποιο συχνά, περίπου κάθε 2 μήνες (κατ εκτίμηση).
Οι έγκυες γυναίκες με αμφιβληστροειδοπάθεια πρέπει να ελέγχονται τουλάχιστον κάθε τρίμηνο, λόγω της ραγδαίας εξέλιξης που παρατηρείται συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ένας οφθαλμολογικός έλεγχος διαβητικού ασθενούς, μπορεί να περιλαμβάνει:
Μέτρηση οπτικής οξύτητας και διάθλαση.
Βιομικροσκόπηση, δηλαδή εξέταση των χιτώνων του οφθαλμού με την βοήθεια της σχισμοειδούς λυχνίας.
Βυθοσκόπηση, δηλαδή έλεγχο του βυθού του οφθαλμού (ωχρά κηλίδα, οπτικό νεύρο και αμφιβληστροειδή) με την βοήθεια ειδικών φακών, μετά από ενστάλαξη κολλυρίων που μεγαλώνουν τη διάμετρο της κόρης του οφθαλμού (μυδρίαση).
Τονομέτρηση, για την μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης και τυχόν ύπαρξη γλαυκώματος.
Εάν κριθεί απαραίτητο, τότε ο περαιτέρω έλεγχος της νόσου περιλαμβάνει:
Φλουοραγγειογραφία, μια ειδική εξέταση κατά την οποία γίνεται λήψη διαδοχικών φωτογραφιών του βυθού του οφθαλμού με την βοήθεια ειδικής κάμερας, μετά από ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού υλικού (φλουοροσκεϊνης). Από τις φωτογραφίες αυτές μπορεί να διαπιστωθεί ποια αγγεία και πόσο υγρό διαρρέουν, ποια αγγεία έχουν αποφραχθεί και η παρουσία η όχι παθολογικών νεοαγγείων.
Τομογραφία οπτικής συνοχής (OCT), μία μη-επεμβατική εξέταση η οποία παρέχει πολύ υψηλής ευκρίνειας εικόνες του βυθού του οφθαλμού. Χρησιμοποιείται κυρίως για την εκτίμηση του πάχους του αμφιβληστροειδούς και της βαρύτητας του διαβητικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας.
Αγγειογραφία χωρίς σκιαγραφικό (Angio OCT), με την οποία γίνεται αναλυτική απεικόνιση του τριχοειδικού και του αγγειακού δικτύου ανά στιβάδα, σε τρισδιάστατη μελέτη.
Ενημερωθείτε αναλυτικά για την Οφθαλμολογική Μελέτη της Διαβητικής Νόσου:
https://www.eyeunit.gr/diabetic-retinopathy-treatment