EYE UNIT > Θεραπεία της Διαβητικής Αμφιβληστροειδοπάθειας

Αρχική

Μελέτη Διαβητικής Αμφιβληστροειδοπάθειας

Καλέστε τον Χειρουργό Οφθαλμίατρο
κο Γεωργακαράκο στο: 211 1110 238

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ ΓΕΩΡΓΑΚΑΡΑΚΟΣ MB, BS(Lond), MRCOphth, CCT(Ophth), MD(Res), FEBO_edited.jpg

Διαβητ. Αμφιβληστροειδοπάθεια >

Φωτοπηξία με Argon laser.
Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor).
Υαλοειδεκτομή - Βιτρεκτομή.

Θεραπείες για την Διαβητική

Αμφιβληστροειδοπάθεια

Θεραπεία της Διαβητικής Αμφιβληστροειδοπάθειας

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία από τις συχνότερες και σοβαρότερες οφθαλμικές παθήσεις που οδηγεί τον διαβητικό ασθενή στην τύφλωση εάν αυτός μείνει χωρίς παρακολούθηση και θεραπεία.
Η καλύτερη θεραπεία για την νόσο, είναι η ρύθμιση του διαβήτη, η έγκαιρη διάγνωση τυχούσας διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας ή ωχροπάθειας και η άμεση αντιμετώπιση της.

Ανάλογα με την σοβαρότητα και τον τύπο της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, εξαρτάται και η θεραπευτική προσέγγιση που θα επιλέξει ο χειρουργός οφθαλμίατρος για τον ασθενή.

Η θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας περιλαμβάνει:

Φωτοπηξία με Argon Laser.
Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) πχ. Lucentis, Eylea.
Υαλοειδεκτομή - Βιτρεκτομή.

Φωτοπηξία με Argon Laser.

Πρόκειται για εστιακή φωτοπηξία από ένα ειδικό Laser, που διενεργεί κατευθυνόμενες δέσμες στον αμφιβληστροειδή και καυτηριάζει τα αμφιβληστροειδικά αγγεία που αιμορραγούν.

Παράλληλα οι επαναλαμβανόμενες ριπές του Laser μειώνουν την ανάπτυξη των παθολογικών νεοααγείων. Ο πρωταρχικός στόχος της μεθόδου είναι η σταθεροποίηση της όρασης στον ασθενή.
Η θεραπεία γίνεται στο ιατρείο μας και εφαρμόζεται σε ασθενείς που πάσχουν από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, οίδημα της ωχράς κηλίδας και ρωγμή αμφιβληστροειδούς.

Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor).

Αποτελεί μία νέα και επαναστατική μέθοδο στη θεραπεία της διαβητικής αμφιβλη-στροειδοπάθειας και του διαβητικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας. Ορισμένες Ιατρικές μελέτες συμπεραίνουν ότι η θεραπεία δίνει εξαιρετικά αποτελέσματα που φτάνουν την σταθεροποίηση της πάθησης σε ποσοστό άνω του 75% των περιστατικών και την βελτίωση της όρασης σε ποσοστό 50%.

Πρόκειται για ενδοϋαλοειδικές ενέσεις με παράγοντες που περιορίζουν έτσι την εξέλιξη της πάθησης, της παθολογικής νεοαγγείωσης και του οιδήματος του αμφιβληστροειδούς / ωχράς.
Οι εγκεκριμένοι φαρμακευτικοί αντιαγγειογενετικοί παράγοντες που χρησιμοποιούνται είναι το Ranibizumab και το Aflibercept, (Lucentis, Eylea).

Η θεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις έχει αποιδηματική δράση και η αποτελεσματικότητα της εξαρτάται από το στάδιο της νόσου.

Η θεραπεία ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων γίνεται στο χειρουργείο και είναι πολύ καλά ανεκτή από τον ασθενή.
Συνίσταται για την αντιμετώπιση των παρακάτω παθήσεων:

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια - Διαβητικό οίδημα ωχράς.
Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (υγρή μορφή).
Οίδημα της ωχράς κηλίδας λόγω απόφραξης φλεβών του αμφιβληστροειδούς.
Ραγοειδιτικό οίδημα ωχράς (επικουρική αγωγή).
Υαλοειδοαμφιβληστροειδική έλξη ωχράς κηλίδας.

Υαλοειδεκτομή - Βιτρεκτομή.

Πρόκειται για μικροχειρουργική επέμβαση, στην οποία αφαιρείται μέρος ή ολόκληρο το υαλοειδές υγρό. Το υαλοειδές υγρό είναι η διάφανη ζελατινώδης ουσία που γεμίζει φυσιολογικά την οφθαλμική κοιλότητα μεταξύ του φακού και του αμφιβληστροειδούς. Στην παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια τα νέα αιμοφόρα αγγεία μπορεί να αιμορραγήσουν μέσα στο υαλοειδές, εμποδίζοντας την όραση.

Ο χειρουργός οφθαλμίατρος με την υαλοειδεκτομή απομακρύνει και αντικαθιστά το θολό υαλοειδές υγρό ενώ παράλληλα μπορεί να διενεργήσει και φωτοπηξία.
Οι νέες σύγχρονες τεχνικές υαλοειδεκτοµής, προσφέρουν στους ασθενείς, μικρότερη τραυματική επιβάρυνση στους οφθαλμούς, συντομότερο χρόνο ανάρρωσης και λιγότερες μετεγχειρητικές ενοχλήσεις.

Με την υαλοειδεκτομή αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά οι παρακάτω παθήσεις:

Η παρατεταμένη ενδουαλοειδική αιμορραγία λόγω παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας.
Η οπή της ωχράς κηλίδας.
Η επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη.
Το οίδημα ωχράς κηλίδας (σε επιπλεγμένες περιπτώσεις).
Η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.
Η αιμορραγία του υαλώδους.
Οι επιπλοκές από εγχείρηση καταρράκτη.