Σε αρχικά στάδια η νόσος δεν προκαλεί καθόλου ή πολύ ήπια συμπτώματα και δεν απαιτεί θεραπεία, παρά μόνο τακτική παρακολούθηση. Όταν η νόσος  συνυπάρχει με γλαύκωμα, τότε χορηγούνται αντιγλαυκωματικά κολλύρια. 

 

Σε πιο προχωρημένα στάδια, όπου υπάρχει σημαντικό οίδημα και συμπτώματα η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται στη μεταμόσχευση ενδοθηλίου κερατοειδούς.

​

Παλαιότερα η μέθοδος που χρησιμοποιούνταν ήταν η διαμπερής κερατοπλαστική (ολικού πάχους μεταμόσχευση του κερατοειδούς), όμως σήμερα η μέθοδος εκλογής είναι η επιλεκτική μεταμόσχευση ενδοθηλίου κερατοειδούς (Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty - DSAEK ή Descemet Membrane Endothelial Keratoplasty - DMEK). 
 

Πρόκειται για μία μέθοδο που περιλαμβάνει την επιλεκτική αντικατάσταση της παθολογικής εσωτερικής στοιβάδας του κερατοειδούς, και όχι ολόκληρο τον κερατοειδή.  

Πραγματοποιείται μέσω μιας μικρoσκοπικής τομής και η σταθεροποίηση του μοσχεύματος γίνεται με τη βοήθεια μιας φυσαλλίδας αέρα που το συγκρατεί στη θέση του χωρίς να απαιτούνται ράμματα.

Η μέθοδος αυτή  προσφέρει ταχύτερη και καλύτερη αποκατάσταση της όρασης σε σύγκριση με τη μεταμόσχευση ολικού πάχους.

Σε κάθε περίπτωση, ο Χειρουργός Οφθαλμίατρος θα επιλέξει ανάλογα με τη περίπτωση του ασθενούς την  κατάλληλη μέθοδο για την αποκατάσταση της όρασής του.
Σε περιπτώσεις που χρειάζεται να καθυστερήσουμε ή να αποφύγουμε τη μεταμόσχευση υπάρχουν συντηρητικές θεραπείες (υπέρτονες οφθαλμικές σταγόνες, τοποθέτηση θεραπευτικού φακού επαφής ή αμνιακής μεμβράνης), οι οποίες προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση των συμπτωμάτων.